آبروی از برای نان برود

طمع نان بود که جان برود

گه بنالی که وای نان ناید

گه برنجی که آه جان برود

انده نان و جان مخور بنشین

کین بیاید به وقت و آن برود

حاشا که ز دل، مهر تو آسان برود

وان عشق گران خریده، ارزان برود

ای از بر من نرفته، مهر تو مرا

با شیر فرو شده ست، با جان برود

حسن هرجا که در جهان برود

عشق در پی چو بی‌دلان برود

حسن هرجا به دل‌ستانی رفت

عشق بر کف نهاده جان برود

حسن لیلی‌صفت چو حکمی کرد

[...]

به حسرت از قفس سینه مرغ جان برود

چو از برابرم آن یار دلستان برود

به یکدم از سپر نه سپهر درگذرد

دمی که ناوک آه من از کمان برود

بیا بیا و دمی در کنار من بنشین

[...]

تیغت که به سوی مو هراسان برود

چون ناله همه راه خروشان برود

در هر بن موی گم کند راه ای کاش

بر جاده زه گریبان برود

دین و وجدان یکان یکان برود

وین خرافات از میان برود