کنون در خطرگاه جان آمدیم

ز باران سوی ناودان آمدیم

بار دگر ذره وار رقص کنان آمدیم

زان سوی گردون عشق چرخ زنان آمدیم

بر سر میدان عشق چونک یکی گو شدیم

گه به کران تاختیم گه به میان آمدیم

عشق نیاز آورد گر تو چنانی رواست

[...]

زان کُهستان چون بیابان آمدیم

ز آسمان در دشت ارزان آمدیم

یک نور نور از یرت ایشان آمدیم

وز پل یرغو در ارّان آمدیم

باز چون بلبل بصد دستان ببستان آمدیم

باز چون مرغان شبگیری خوش الحان آمدیم

گر بدامن دوستان گل می برند از بوستان

ما بکام دوستان با گل ببستان آمدیم

آستین افشان برون رفتیم چون سرو از چمن

[...]

ما ز تقصیر عبادت چون پشیمان آمدیم

گوش بگرفته به درویشی به سلطان آمدیم

همچو مورانِ حقیر از غایت تقصیر خویش

سر به پیش انداخته پیش سلیمان آمدیم

تا مگر بویی بریم آخر ز درگاه قبول

[...]

پس به ایمان با رسولان آمدیم

ثابت اندر راه ایمان آمدیم