ایدل طلب وصل دلارام مکن

خو را و مرا سخره ایام مکن

سودای وصال یار تا چند پزی

ایسوخته آخر طمع خام مکن

ای دل ار پختهٔ عشقی، طمعِ خام مکن

همدمِ باده شو و جز هوسِ جام مکن

از رهِ خویش‌پرستی قدمی بیرون نِهْ

قطع این منزل و ره جز به چنین گام مکن

منزل اهل یقین کوی حبیب است، ای دل!

[...]

زین بیش می فریب در جام مکن

دل را به غرور بی خودی خام مکن

خود در طلب خویشتنی سرگردان

بیهوده مرا به عشق بدنام مکن