جز خداوند مفرمای که خوانند مرا

سزد این نام کسی را که غلام تو بود.

جز خداوند مفرمای که خوانند مرا

سزد این نام کسی را که غلام تو بود

جز خداوند مفرمای که خوانند مرا

سزد این نام کسی را که غلام تو بود

بگسلانم کمر گردون از قوّت خویش

چون بطرف کمرم نقش ز نام تو بود.

خطبه قرب به نام تو بود

جرعه وصل به کام تو بود

ز هر لبی که برآمد سخن کلام تو بود

به هر چه گوش فرا داشتم پیام تو بود

اگر به جلوة طاووس، اگر به رفتن کبک

نظر چو نیک فکندم همین خرام تو بود

چنین که خاص تو شد ملک حسن دانستم

[...]