خوش خوش چو مرا دم تودر دام افکند

در دست فراق و پای ایام افکند

ای دوست بدین روز که دشمنت مباد

من سوخته دل را طمع خام افکند

عشق هرجائی که انجام افکند

ننگ آرد جملگی نام افکند

ساقی ما که به گردش می گلفام افکند

ای بسا فتنه که در گردش ایام افکند

هوش رندان بشد از جام می او گویا

داروی بیهوشی آمیخته در جام افکند

آتشین می که به من داشت ولی داد به غیر

[...]

جان بخشد ار ساقی می گلرنگ در جام افکند

لیکن کشد چون جلوه در رخسار گلفام افکند

گل در نظر خار آیدش از سرو صد عار آیدش

هر کاو نظر بر حسن آن سرو گلندام افکند

چون عاشقان را باعث آرام و صبر دل شود

[...]