حقیقت جوهری از لااله است

نفخت فیه من از روح اله است

زانک حکمت همچو ناقهٔ ضاله است

همچو دلاله شهان را داله است

به شامی که در کلبه لاله است

به صبحی که در خلوت ژاله است

تا فلک درگردش است آفت به‌هرسوهاله است

در مزاج آسیا چندین شرر جواله است

یأس‌کن خرمنگه درگشت امید زندگی

ریزش یک مشت دندان حاصل صدساله است

زین چمن با درد پیمایی قناعت‌کرده‌ایم

[...]

قد تو چون صنوبر و رویت چو لاله است

بر لاله تو کشته دو مشکین کلاله است

عقل از کلاله تو پریشان و واله است

صد سالخورده بنده‌ات ای خرد ساله است