بدیشان گفت: اگر معشوق جافیست

وفای عاشق بیچاره کافیست

بستان این که شربتی صافیست

بشناس اینقدر که این کافیست

ور نه آن را که خاطر صافیست

اینقدر هم که گفته شد کافیست

آن نه چون دیگران در او کافیست

اصل در وی طبیعت صافیست

لیکن آنجا که فکرت صافی ست

این اشارت که می رود کافی ست

با روی تو کآب زندگی از صافیست

گر جلوه کند ماه ز نا انصافیست

با شمع رخت چه حاجت خورشیدست

کاین خانه تنگ را چراغی کافیست

ولایت قرب و قرب امر اضافیست

دو سو دارد مگو یک سوی کافیست