ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای

گویا که نه از آدم و حوا شده‌ای

زادی ز پدر به وضع حمل از مادر

بنگر که خود از چه وضع پیدا شده‌ای

سرو بر خویش ببالد که تو رعنا شده ای

گل بنازد که تو گلزار تماشا شده ای

تا ز بیرحمی تنها ندهی داد ستم

گاه بیگانه گهی رام دل ما شده ای

چرا تواینهمه ای ماه بی وفا شده ای

به دوستان همه بی مهر یا به ما شده ای

جفاکشی شده ما را شعار و دلشادیم

از آن زمان که به ما مایل جفا شده ای

جدا شود چو نی از غصه بند از بندم

[...]

چرا تو این همه ای ماه بی وفا شده ای

به دوستان همه بی مهر یا به ما شده ای

هزار درد اگر عشق کرده بار دلم

مرا چه غم که تو بر درد ما دوا شده ای

شدیم ازهمه اهل زمانه بیگانه

[...]