ختنی‌وار رخ خوب بیاراسته‌ای

چگلی‌وار سر زلف بپیراسته‌ای

این همه صنعت و آرایش و پیرایش چیست

گرنه آشوب و بلای دل من خواسته‌ای

باغبانی ز که آموخته‌ای جان پدر

[...]

گر تو بر بنده کفر خواسته‌ای

وز مکافات آن نکاسته‌ای

امروز بیا که سخت آراسته‌ای

گوئی ز میان حسن برخاسته‌ای

بر چرخ برآی ماه را گوش بمال

در باغ درآ که سرو پیراسته‌ای

هر سو به تن از زخم مهی کاسته‌ای

یا صفحهٔ گل از رقم آراسته‌ای

چون شعلهٔ آتشین که از خوردنِ چوب

سرکش‌تر و خانه‌سوزتر خاسته‌ای