ز آسمان گرچه برفراز نشد

تا زمینش نکرد باز نشد

دردا که دلم واقف آن راز نشد

جان نیز دمی محرمِ دمساز نشد

چه غصّه بود ورای آن در دو جهان

کاین چشم فراز گشت و آن باز نشد

تا با لب تو لبم هم آواز نشد

و اندر ره وصل با تو دمساز نشد

طی املم به جهد و پرواز نشد

کارم به طواف و سعی دلساز نشد

هرچند که بر کعبه تنیدم زنار

این رشته کفرم از میان باز نشد

ز پیچ و تاب در دل به ما فراز نشد

چه حلقه ها که بر این در زدیم و باز نشد

گر کار جهان بمیل ما ساز نشد

ور باب مرادمان برخ باز نشد

تسلیم شویم و ترک تدبیر کنیم

تدبیر ندارد آنچه ز آغاز نشد