نگار دست آن روی نگارین

چو زلفینش سیاه و نغز و شیرین

نبرّم از تو امید ای نگارین

که تا از من نبرّد جان شیرین

مشو مغرور حسن خوبرویان

به زلف دلکش و روی نگارین

کز اینها گیردت دل سال دیگر

چنان کامسال از خوبان پارین

بگسل کفش از کف نگارین

چون پاک شد از نگار پارین