عید آمد و درد برقرارست مرا

و آن غم که یکی بود هزارست مرا

چون عید ز روی آن نگارست مرا

با عید دگر کسان چه کارست مرا؟

عمریست که باز عشق یارست مرا

دل در غم عشق بی قرارست مرا

گشتست گره گشای کارم غم عشق

با غیر غم عشق چه کارست مرا

باز، از تازه گلی سینه فگارست مرا

خار خار عجبی در دل زارست مرا

هر نفس تازه گلی زیبِ کنارست مرا

دایم از جوشِ سخن، جوشِ بهارست مرا

کمرِ وحدتِ من نیست بجز حلقهٔ فکر

چون سرِ غنچه به زانو سر و کارست مرا

نامِ منصورِ من از فکر بلندی گیرد

[...]