ز مزدک شنید این سخن‌ها قباد

به سالار فرمود تا بار داد

به مزدک چنین گفت خندان قباد

که از دین کسری چه داری به یاد؟

چو بشنید کسری به نزد قباد

بیامد ز مزدک سخن کرد یاد

دلارای مزدک سوی کیقباد

بیامد سخن را در اندرگشاد

چو بشنید گفتار موبد قباد

برآشفت و اندر سخن داد داد

همی‌بود با شرم چندی قباد

ز نفرین مزدک همی‌کرد یاد

هر آن کس که بینید خط قباد

به جز پند کسری مگیرید یاد

به هشتاد شد سالیان قباد

نبد روز پیری هم از مرگ شاد

به سر شد کنون داستان قباد

ز کسری کنم ز این سپس نام یاد

سر نامداران زبان برگشاد

ز دادار نیکی دهش کرد یاد

به تخت مهی بر هر آنکس که داد

کند در دل او باشد از داد شاد

اگر پادشا را بود پیشه داد

بود بی‌گمان هر کس از داد شاد

برومند شاخ از درخت قباد

که تاج بزرگی به سر برنهاد

شما را جهان بازجستن بداد

نگه داشتن ارج مرد نژاد

چنین گفت کامروز با مهر و داد

همه بازگردید پیروز و شاد

بیاراستی روی کشور بداد

ازین گونه داد از تو داریم یاد

همه در دلم راستی بود و داد

درشتی نگیرد ز من شاه یاد

چنان دان که کمی نباشد ز داد

هنر باید از شاه و رای و نژاد

کشاورز و دهقان و مرد نژاد

نباید که آزار یابد ز داد

فرستاده آمد زمین بوس داد

برفت و شنیده همه کرد یاد