پس آن بهتر که خود را شاد داری

در آن شادی خدا را یاد داری

ز غم خوردن دلی آزاد داری

به دم دادن سری پرباد داری

زهر دستی حسابی یاد داری

ولی در دست آخر باد داری

تو مانند دُهُل فریاد داری

میانت خالی و پُر باد داری

بدین شوخی که تو بنیاد داری

عجب گر خاطری را شاد داری

فراموشت نخواهم کرد گفتی

فراموشت شد این هم یاد داری؟

هوای من نداری تا کی ای سرو

[...]