در کوی خودم مسکن و ماوا دادی

در بزم وصال خود مرا جا دادی

القصه به صد کرشمه و ناز مرا

عاشق کردی و سر به صحرا دادی

نه ره نظّاره‌ام را با جمال با صفا دادی

نه گوشم را کلامی ز آن لب دیرآشنا دادی

نه زنجیری به دستم ز آن سر زلف دوتا دادی

نه پا را رخصت سیر سر کوی وفا دادی

در کوی خودم منزل و مأوا دادی

در بزم وصال خود مرا جا دادی

القصه به صد کرشمه و ناز مرا

عاشق کردی و سر به صحرا دادی

در کوی خودم منزل و مأوا دادی

در بزم وصال خود مرا جا دادی