مرا ز بزم خود آن پر عتاب می‌راند

چو سایه کز بر خود آفتاب می‌راند

چنان به راه تو صید فریب گشته دلم

که هر نسیم چو موجم به آب می‌راند

چه دشمنی‌ست ندانم که باز گردش چرخ

[...]

نه کشتی را چنان بی تاب می راند

که آن بیچاره را در آب می راند