دو چشم سیل بارم آشنا بس

دو مرد آشنا را دو گوا بس

همچو عنقاست مرا گوشه ای از دنیا بس

لب نانی بود امروز بس و فردا بس

هرکسی چاشنی فقر و قناعت دانست

همچو گوهر بودش قطره ای از دریا بس

نیست در قافله ی ریگ روان راهبری

[...]

تلخ از لبت، ای خسرو خوبان به گدا بس

از همچو تویی قسمت ما جور و جفا بس

پیش تو کند فاش، پریشانی عاشق

پیغام دلم با سر زلف تو، صبا بس

با عفو، گناهی بتر از ترک گنه نیست

[...]

جانا! زلب لعل تو یک بوسه مرا بس

بیمارم و، این بوسه مرا جای دوا بس

با خشم دهی بوسه و، گویی که بست نیست

گویم اگرم بوسه ببخشی، به رضا بس

گر قبله، فراموش شود وقت نمازم

[...]

بکوی تو گداز یک نوا بس

مرا این ابتدا این انتها بس

خراب جرأت آن رند پاکم

خدا را گفت ما را مصطفی بس