ما را نکردی گر حلال از لب شراب ناب خود

باری بهل کن یک نظر وقتی در آن جلاب خود

من خود ز بس بی طاقتی می خواهم از تو خنده ای

لیکن تو خنده من بکن در گردن عناب خود

خلقی ز مهتاب رخت شبها به ناله چون سگان

[...]

چنین گفت روزی باصحاب خود

بخاصان درگاه و احباب خود

از مژه می‌زنم نمک بر جگر کباب خود

خون رَودم ز دیده کو نیست دمی به آب خود

چون همه عشق را صفت بیخودی و خرابی است

تهمت عقل می‌نهم بر روش خراب خود

نعره زنان همی‌روم شب به در سرای تو

[...]

زخون دل شراب، از پاره دل کن کباب خود

مبر در پیش هر بی آبرو زنهار آب خود

کف آبی به دست خویش تا ممکن بود خوردن

غبارآلوده منت مکن از کوزه آب خود

اگر داری به زیر خاک چشم خواب آسایش

[...]

یا خرابم او کند از تاب خود

یا کنم تعبیر از او من خواب خود