تا رفت چنانکه فتنه را خواب از چشم

این بحر هزار چشمه را آب از چشم

براندم از غم هجر تو خون ناب از چشم

مرا ز فرقت رویت برفت خواب از چشم

دلم بر آتش هجرت کباب گشت و کنون

همی برآید خونابه کباب از چشم

مپوش چهره و بر بنده روزتیره مکن

[...]

بربود مرا پسته تو خواب از چشم

وافشاند سرشک همچو عناب از چشم

ماننده شمعم از هوای رخ تو

کز آتش دل میچکدم آب از چشم

ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم

سودای توأم گشاده خوناب از چشم

هرچند که یاقوت درخشان باشد

با رنگ رخت ببرده ای آب از چشم