صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۳۷
بحر نتواند غبار غم ز دل شستن مرا
چون گهر گرد یتیمی گشته جزو تن مرا
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۳۸
می گشاید ذکر بر رویت در الله را
نیست جز این حلقه دیگر حلقه آن درگاه را
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۳۹
خط مشکین خواست عذر آن عذار ساده را
سرمه ای در کار بود این چشم برف افتاده را
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۴۰
نیست سوی حق به جز تسلیم راهی بنده را
جستجوی این گهر گم می کند جوینده را
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۴۱
نیست پروای علایق طبع وحشتدیده را
خار نتواند گرفتن دامن برچیده را
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۴۲
عشق می پاشد ز یکدیگر دل غم پیشه را
توتیا می سازد آخر زور می این شیشه را
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۴۳
حسن عالمسوز دارد بی قرار اندیشه را
نقش شیرین نعل در آتش گذارد تیشه را
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۴۴
زلف طرار تو می بندد زبان شانه را
در سخن می آورد لعل لبت پیمانه را
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۴۵
بی سرانجامی صفا بخشد دل دیوانه را
ترک رفت و رو بود جاروب این ویرانه را
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۴۶
نیل چشم زخم باشد زنگ کلفت سینه را
ناخن شیرست صیقل در نظر آیینه را
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۴۷
شوخی راز محبت می شکافد سینه را
آب این گوهر به طوفان می دهد گنجینه را
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۴۸
بیخودی فرش است در چشم و دل بی تاب ما
چون ره خوابیده بیداری ندارد خواب ما
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۴۹
می کند در پرده شب جلوه دایم روز ما
بی سیاهی نیست هرگز داغ عالمسوز ما
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۵۰
از گرانخوابی چو چشم دام آزادیم ما
غفلت ما نیست غفلت، خواب صیادیم ما
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۵۱
بر زبان حرف طلب هرگز نمی آریم ما
میهمان بی طلب را دوست می داریم ما
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۵۲
دور شو ای آستین از دیده گریان ما
مو نمی گنجد میان گریه و مژگان ما
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۵۳
به همواری توان بردن سبق از همرهان اینجا
به خودداری توان افتاد پیش از کاروان اینجا
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۵۴
به احسان همتم میکرد قارون اهل دنیا را
اگر میبود ممکن خرج کردن دخل بیجا را!
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۵۵
تمنای تو دارد در کشاکش آسمانها را
هدف خمیازه آغوش میسازد کمانها را
صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۵۶
ز بدگویان امان خواهی، ز غیبت پاک کن لب را
به از ترک گزیدن نیست افسون مار و عقرب را