تو عاشق دیده و من عاشق معشوق نادیده

مرا آغاز کار است و ترا انجام پرکاری

فریاد از این غصه که درد دل ما را

هر چند شنیدی همه افسانه گرفتی

شاهی همه روز می کشیدی

روزی دو سه روز پارسا باش

آن که گفتم با تو خواهم دلبر دیگر گرفت

هم توئی و با تو خواهم عاشقی از سر گرفت

ای حسن توبه آن گهی کردی

که ترا قوت گناه نماند

چو گوهر پاک دارد، مردم پاک

کی آلوده شود در دامن خاک

گل سرشوی از این معنی که پاک است

به سر بر میکنندش گرچه خاک است

هستی برای ثبت ثنایت صحیفه ای است

کآغاز آن ازل بود انجام آن ابد

در جنب آن صحیفه چه باشد اگر به فرض

صدنامه در ثنای تو انشا کند خرد

نتوان صفات تو زطلسم جهان شناخت

[...]

یک امروز است ما را نقد ایام

برآن هم اعتمادی نیست تا شام

عاشقم بر لطف و بر قهرش به جد

ای عجب من عاشق این هر دو ضد

شبهای هجر را گذراندیم و زنده ایم

ما رابه سخت جانی خود این گمان نبود

با دل گفتم توبه باید کردن

دل گفت: بلی چو خیر را مایه نماند

گیرم به نقاب در کشی رخسارت

یا پست کنی به رغم من گفتارت

دانم نتوانی به نهفتن باری

چستی قد و چابکی رفتارت

ندانی که شوریده حالان مست

چرا بر فشانند بر رقص دست

که شاید دری بر دل از واردات

فشاند سر دست بر کاینات

حلالش بود رقص بر یاد دوست

[...]

هجرت ز وصل غیر خبر می‌دهد مرا

مرگی نوید مرگ دگر می‌دهد مرا

از آن هجران کند با من مدارا

که بی او زیستن کم مردنی نیست

فیض عجبی یافتم از صبح ببینید

این جادهٔ روشن ره میخانه نباشد

زلفش بخط سپرد رضی عهد دلبری

خوبی ازین دو سلسله بیرون نمیشود

زلفش به بستر مرگ از تغافلت

سنگین دلا بیک نگهم میتوان خرید

دامن هر دو جهان از کف غم برهانم

گر بچنگم فتد از چرخ گریبان و سری

قید و اطلاق دلم سوخت ندانم چکنم

هیچ جا بند نه و در همه جا بند شدم

جز غم عشق بهر چیز که در ساخته‌ای

حیف و صد حیف از آن عمر که در باخته‌ای