خورشید برج آل علی میرخان که بود

یوسف جمال و خضر نهاد و مسیح دم

زد پشت پای بر اسباب دنیوی

عیسی صفت فراز فلک شد بیک قدم

از رحمت و کرم گل او چون سرشته بود

[...]

صد دریغ از خواجه لطف الله فخار آنکه بود

در جوانی پیر ارباب دل از طبع سلیم

همچو یوسف از نظر گم شد نمیدانم کجاست

کز فراق او پدر را شد دل پر خون دو نیم

از ازل لطف خدا همراه بودش تا ابد

[...]

خواجه نور الدین محمد گنج لطف

آنکه بودی با سلاطین همعنان

داشت بر ملک سلیمان حکم و داد

آصف ظالم کش عادل نشان

رفت و تاریخش چو جستم از خرد

[...]

رفت آخر از جهان چشم و چراغ روزگار

آنکه بود ار علم و دانش واقف سر نهان

قرة العین جهان سید شریف از لطف بود

سال تاریخش بود هم قرة العین جهان

بیمن دولت و اقبال شاه اسماعیل

که هست بنده درگاه او علی سلطان

درین مزار مبارک کمینه عبدالله

بنای خیر نهاد از عنایت یزدان

چهار طاق سرچشمه ساخت و ز توفیق

[...]

دلا امید بکار جهان چه می بندی

چو خواجه روزبهان ناامید شد ز جهان

چو بگذری بسر خاک او بیاد آور

که گنج علم و کمال است زیر خاک نهان

مپرس از پی تاریخ فوت او زنهار

[...]

خواجه محمود شاه صاحب فیض

شد شهید از جفای چرخ برین

دل و جان چون نماند در پیشش

سر بسر کشته شد بخنجر کین

رقم از خون خویش زد تاریخ

[...]

دریغ از صنعی بیمثل کاخر

اجل بشکست جام عشرت او

همی گویند خلق از بهر تاریخ

ز صنعی حیف و حیف صحبت او

آه ازین چرخ بیوفا کز وی

دایم آزرده است بنده و شاه

شد بباد فنا درین تاریخ

سیدی احمد گل بهشت اله

هادی رهروان دین شیخ محمد آنکه بود

لاهجی و بمعرفت آیت رحمت اله

پرتو نور بخشیش برده ز آفتاب دست

صورت نور بخشیش کرده خجل جمال ماه

شد چو مسیح بر فلک سیاه ز خاک برگرفت

[...]

آصف صفاتی کز نسل جابر

نامش علی بد خلق از (اصل متن: ملک بود) ملاکه

آمد ز غیبش فرخ جبینی

کز دیدن او شد عقل و اله

سال ولادت هر کس بپرسید

[...]

فخر دین عادل بیمثل که در حفظ کلام

ختم گردید بر آو آیت فرخ فالی

نظم او سحر مبین است خصوصا تاریخ

کز همه فضل نبودی دل پاکش خالی

وقت تاریخ وفاتش شد از آن گفت خرد

[...]

شاه منصور آن سعادتمند

که نبودش ز نیکویی کمیی

بود از نیکویی پی تاریخ

شاه منصور مقبل آدمیی

از جهان شاهقلی رفت دریغ

آنکه بودی ز غلامان علی

سال تاریخ وفاتش بطلب

از گل گلشن دل شاهقلی

از جهان رفت در محبت شاه

آنکه بود از ازل غلام علی

بود او آفتاب و تاریخش

هم بود آفتاب شاهقلی

میر شمس الدین محمد چون برین در سر نهاد

لطف یزدان دادش آخر اینچنین سر منزلی

در پناه ام کلثوم از وثوق خدمتست

زانکه بود آن اهل دل از روی معنی مقبلی

لاجرم گویند خلق از بهر تاریخ وفات

[...]

حیف از امیر شیخ علی شهریار عهد

آن چشمه حیات ز پاکیزه گوهری

کارش همیشه لطف و کرم بود و بهره داشت

از خلق احمدی و کرمهای حیدری

درویش پروری صفت آن بزرگ بود

[...]

آب حیوان خوش بود و ان لعل لب زان خوشترست

در صفا آن لعل فاش از جوهر جان خوشترست

درج آن در دهان شد جان ما، دل خار خورد

از حسد کان در ز صد لؤلؤی عمان خوشترست

می خوشست اما باشک همچو مرجانم اگر

[...]

بدل طبیب چو دستی نهاد شیون خاست

ز درد دل بهر انگشت آهی از من خاست

دلم دور از تو هر شمعی که افروخت

عیان تا گشت آه آتشین سوخت