رندی که حریف ماست دایم

افتاده مدام در شراب است

رو به آب چشم ما خوشتر شده

روی ما خوش بود از آن خوشتر شده

رو طاعت و خیر کن که دین است

دین تو و هم دیانت این است

ساغر ما بود تو را در خور

می صافی ز جام ما می خور

ستر است و ستایر و ستور است

بردار حجاب اگر چه نور است

سخن عارفان به جان بشنو

از همه بشنو و چنان بشنو

سرّ دور قمر ز ما بشنو

آفتابی است در قمر پنهان

سر آبی نه سرابی طلب از خویش سر آبی

که بیابی ز سرابت سر آیی و سرابی

سر کل چون کله نهد بر سر

آن کله هم بلای دستار است

سروی است قد ما که کشیده است به بالا

خوش آب حیاتی است روان در قدم ما

سعادت همچو ماهی خوش بر آمد

درخت دولت ما در بر آمد

سلب و ایجاب در نمی ‌گنجد

شیخ و محراب در نمی گنجد

سلطنت بر مزید باد مدام

به محمد و اله و سلام

سه شنبه قصد می کن با حجامت

به ریش از مرهمت مرهم همی نه

سیّد است او تو بندهٔ او باش

تا که باشی تو عاشق او باش

سیّد که بود نعمت‌اللّه به نامش

در آینه بنمود مراتب به تمامش

سیّد ما بندهٔ جانی اوست

پیش او سلطان غلام است ای پسر

سیّد من بنده را تفهیم کرد

اسم اعظم او به من تعلیم کرد

شرک را قلب کن که شکر آن است

شکر می گو که جای شکران است

شمامه با شمایل راز می ‌گفت

حدیث عاشقی را باز می گفت