لکل ولایه لابد عزل

و صرف الدهر عقد ثم حل

هر چیز که بر جان و تن خود نپسندی

بر همچو خودی کو تن و جان دارد مپسند

بی رهبر و بی نشان و بی هیچ دلیل

ناگاه به خان عنکبوت آمد پیل

کی باشد کی، که در تو آویزم

چون در زر و سیم، مرد نو کیسه

لقد طوفت فی الافاق حتی

رضیت من الغنیمه بالایاب

لاتستبن ابدا مالا تقوم به

ولا تهیجن فی العرینه الاسدا

ان الزنابیر ان حرکتها سفها

من کورها اوجعت من لسعها الجسدا

هر آن کو کند کار ناکردنی

[...]

ز راود به راود ز بیدا به بیدا

ز وادی به وادی ز گردر به گردر

لعمرک ما المعروف فی غیر اهله

و فی اهله الا کبعض الودائع

فمستودع قد ضاع ما کان عنده

و مستودع ما عنده غیر ضائع

برخیز و بیا که حجره آراسته ایم

امروز بران نشست برخاسته ایم

مبارک آمد روز و مساعد آمد یار

سلاح کینه بیفکند چرخ کینه گذار

اف من الدنیا و ایامها

فانها للحزن مخلوقه

همومها لاتنقضی ساعه

عن ملک فیها و عن سوقه

یا عجبا منها و من شانها

[...]

العلم فیه جلاله و مهابه

و العلم انفع من کنوز الجوهر

تفنی الکنوز علی الزمان و عصره

و العلم یبقی باقیات الادهر

ای عشق چه چیزی و کجا خیزی تو؟

کز آب روان گرد برانگیزی تو

انتظارم مده که آتش و آب

نکند آنچه انتظار کند

بیا ای راحت جانم که تا جان بر تو افشانم

زمانی با تو بنشینم ز دل این جوش بنشانم

باده خواه و بوسه ده، سستی مکن

روزگار از کیسه ما می رود

سوف تری اذا انجلی الغبار

افرس تحتک ام جمار

من که باشم که تمنای وصال تو کنم؟

یاکیم تا که حدیث لب و خال تو کنم

کس به درگاه خیال تو نمی یابد راه

من چه بیهوده تمنای وصال تو کنم

از خوی بدش چنان همی ترسم

کز وی دل من بر هجر خرسندت

چون نشنیدی نصیحت من

از کرده خویشتن همی پیچ