کسی که عزت عزلت نیافت، هیچ نیافت

کسی که روی قناعت ندید، هیچ ندید

نیکویی کن چون که ترا دسترس است

کاین عالم یادگار بسیار کس است

کنون که خور به ترازو رسید و آمد تیر

شدند راست شب و روز چون ترازو و تیر

حسد آنجا که آتش افزود

خرمن عقل و عافیت سوزد

هل الدهر یوما بلیلی یجود

و ایامنا باللوی هل تعود

الا قل لکسان وادی الحبیب

هنیئا لکم فی الجنان الخلود

افیضوا علینا من الما فیضا

[...]

دل گفت که هان چگونه ای ای کافر

هین یافتی ای حرام روزی در بر؟

در گریه و باد سرد من کوش

کاین آب و هوات می بسازد

هر آن کو کند کار ناکردنی

غمی بایدش خورد ناخوردنی

باز باد اندر فتاد این سراسقنقوز را

پاره بتوان کرد گویی بر سر او گوز را

عرس تعرس عندها الاقبال

و تنال فی جنباتها الامال

بدر یزف الیه وسط سمائه

شمس علیها بهجه و جمال

سعدان ضمهما نعیم دائم

[...]

دل با غم تو گر بچخد زیر آید

زیرا چو تو دلبر به کفش دیر آید

هر شب گردد خیال او گرد دلم

الحق ز مراعات خیالش خجلم

از دور بدیدم آن پری را

آن رشک بتان آزری را

در مغرب زلف عرض داده

صد قافله ماه و مشتری را

معشوقه به سامان شد تا باد چنین بادا

کفرش همه ایمان شد تا باد چنین بادا

روزگاریست این که دیناری

ارزد آن کس که یک درم دارد

زر ندارد بنفشه چون نرگس

قامتش زان همیشه خم دارد

از کوی بلا، پای نگهدار ای دل

گر جان خواهی، جای نگهدار ای دل

از دوست به هر زخمی افگار نباید شد

وز یار به هر جوری بیزار نباید شد

نومید مشو اگر چه امید نماند

کس در غم روزگار جاوید نماند

توبه زهاد بباید شکست

پرده عشاق بباید درید

هرچه نه جانست بباید فروخت

مهر چنان روی بباید خرید

بیا که عاشق رنجور را خریداریم

فتادگان جهان را به لطف برداریم