کسی که عزت عزلت نیافت، هیچ نیافت

کسی که روی قناعت ندید، هیچ ندید

نیکویی کن چون که ترا دسترس است

کاین عالم یادگار بسیار کس است

هل الدهر یوما بلیلی یجود

و ایامنا باللوی هل تعود

الا قل لکسان وادی الحبیب

هنیئا لکم فی الجنان الخلود

افیضوا علینا من الما فیضا

[...]

روزگار عصیر انگورست

خم ازو مست و خیک، مخمورست

خیز تا سوی باغ بشتابیم

کز می و میوه اندرو سورست

حسد آنجا که آتش افزود

خرمن عقل و عافیت سوزد

کنون که خور به ترازو رسید و آمد تیر

شدند راست شب و روز چون ترازو و تیر

باز باد اندر فتاد این سراسقنقوز را

پاره بتوان کرد گویی بر سر او گوز را

در گریه و باد سرد من کوش

کاین آب و هوات می بسازد

هر آن کو کند کار ناکردنی

غمی بایدش خورد ناخوردنی

دل با غم تو گر بچخد زیر آید

زیرا چو تو دلبر به کفش دیر آید

دل گفت که هان چگونه ای ای کافر

هین یافتی ای حرام روزی در بر؟

عرس تعرس عندها الاقبال

و تنال فی جنباتها الامال

بدر یزف الیه وسط سمائه

شمس علیها بهجه و جمال

سعدان ضمهما نعیم دائم

[...]

از دوست به هر زخمی افگار نباید شد

وز یار به هر جوری بیزار نباید شد

نومید مشو اگر چه امید نماند

کس در غم روزگار جاوید نماند

هر شب گردد خیال او گرد دلم

الحق ز مراعات خیالش خجلم

توبه زهاد بباید شکست

پردهٔ عشاق بباید درید

هرچه نه جانست بباید فروخت

مهر چنان روی بباید خرید

زر اگر مایل خران نشدی

حلقه فرج استران نشدی

بیا که عاشق رنجور را خریداریم

فتادگان جهان را به لطف برداریم

از دور بدیدم آن پری را

آن رشک بتان آزری را

در مغرب زلف عرض داده

صد قافله ماه و مشتری را

هر که‌را عشق اختیار کند

بی‌قراری بر او قرار کند

نه عجب گر ز شعبدهٔ هَوَست

چشمم از آرزو چهار کند

انتظارم مده که آتش و آب

[...]