طیلسان موسی و نعلین هارونت چه سود

چون بزیر یک ردا فرعون داری صد هزار

انا فی امر رشاد

بین غزو و جهاد

بدنی یغزو عدوّی

و الهوی یغز و فؤادی‌

تا کی از دار الغروری سوختن دار السرور

تا کی از دار الفراری ساختن دار القرار

در جهان شاهان بسی بودند کز گردون ملک

تیرشان پروین گسل بود و سنان جوزا گذار

بنگرید اکنون بنات النعش وار از دست مرگ

[...]

ایّها المنکح الثریا سهیلا

عمرک اللَّه کیف یلتقیان‌

هی شامیة اذا ما استقلت

و سهیل اذا استقل یمان

از جمله نیکوان و خوبان سپاه

زیبای کمر تویی و زیبای کلاه‌

اکنون باری بنقد دردی دارم

کان درد بصد هزار درمان ندهم‌

هر چه جز یار دام او بشکن

هر چه جز عشق نام او غم کن‌

تمنّیت من حبّی بثینة اننا

علی رمث فی البحر لیس لنا وفر

تنح عن القبیح و لا ترده

و من اولیته حسنا فزده‌

ستکفی من عدوّک کلّ کید

اذا کان العدوّ و لم تکده‌

در عشق تو من که‌ام که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من‌

از رشک تو بر کنم دل و دیده خویش

تا اینت نبیند و نه آن داند بیش‌

ان راعنی منک الصدود

فلعل ایامی تعود

و لعل عهدک باللوی

یحیی فقد یحیی العهود

و الغصن، ییبس تارة

[...]

هر چند نهفت است بپرده در هموار

نور دو رخش در همه آفاق عیانست‌

محنت همه در نهاد آب و گل ماست

بیش از گل و دل چه بود آن حاصل ماست‌

میکشد این جور از آن رخان چو ماه

زهره آن نه و را که آه کند

از آنک رویش بسان آینه است

و آه آئینه را تباه کند.

از این مشتی ریاست جوی رعنا هیچ نگشاید

مسلمانی ز سلمان جوی و درد دین ز بو دردا

شهریست بزرگ و من بدو درمیرم

تا خود زنم و خود کشم و خود گیرم‌

کی خندد اندر روی من بخت من از میدان تو

کی خیمه از صحراء جانم برکند هجران تو

تا کی روم بر بوی تو در کوی جست و جوی تو

با مهر و گفت و گوی تو از هر سویی جویان تو

یار هم آخر بشرط عشق درآید

رنج من از عاشقیش هم بسر آید

اذا کنت قوت النفس ثم هجرتها

فلم تلبث النفس التی انت قوتها

جان و جهانم تویی و گرت نبینم

یکسر بد روز باد جان و جهانهم.

از تعجب هر زمان گوید بنفشه کی عجب

هر که زلف یار دارد چنگ چون در ما زند