مرد بی حاصل نیابد یار با تحصیل را

سوز ابراهیم باید درد اسماعیل را

تا جان دارم غم ترا غمخوارم

بی جان غم عشق تو بکس نسپارم

بوی تو باد سحر، گه بمن آرد صنما

بنده باد سحرگه ز پی بوی توام‌

هر که نام کسی یافت ازین درگه یافت

ای برادر کس او باش و میندیش از کس

زین نادره تر کرا بود هرگز حال

من تشنه و پیش من روان آب زلال‌

وا اسفی من فراق قوم

هم المصابیح و الحصون‌

و المزن و المدن و الرّواسی

و الخیر و الامن و السّکون

لم یتغیّر لنا اللّیالی

[...]

بی کمال سوز دردی نام دین هرگز مبر

بی جمال شوق وصلی تکیه بر ایمان مکن‌

وصف تو چه جای حکمت‌اندیشانست

خاک کف تو سرمه دل‌ریشانست‌

شاهان جهان پای ترا بوسه دهند

عشق تو چه کار و بار درویشانست‌

پنداشتمت که تو مرا یک تنه‌ای

کی دانستم که آشنای همه‌ای‌

شب رفت تو ای صبح بیکبار بدم

تا کی ز صفات آدمی و آدم‌

جئتمانی لتعلما سرّ سعدی

تجدانی بسرّ سعدی شحیحا

جمال حضرت قرآن نقاب آن گه براندازد

که دار الملک ایمان را مجرّد بیند از غوغا

محنت همه در نهاد آب و گل ماست

پیش از دل و گل چه بود آن حاصل ماست

بحقّ تو، بحق مهر تو، بصحبت تو

که دیده بر کنم ار دیده در رضای تو نیست‌

ترا خوش است که هر کس ترا بجای منست

مرا بتر که مرا هیچ کس بجای تو نیست‌

چشمی که ترا دید شد از درد معافا

جانی که ترا یافت شد از مرگ مسلم

قضی اللَّه امرا و جف القلم

و فیما قضی ربنا ما ظلم‌

مرد باید که بوی تاند برد

و رنه عالم پر از نسیم صباست‌

بی تو ای آرام جانم زندگانی چون کنم

چون نباشی در کنارم شادمانی چون کنم‌

چه باشد گر خوری یک سال تیمار

چو بینی دوست را یک روز دیدار

بالموت اقسمت لکم و العیش

انّ النّبیّ ذا لمن قریش‌

لیس یری فی حکمه من طیش

نعم و لا فی خلقه من هیش‌

یکون فی جیش و ایّ جیش

[...]