یکی تیز پائی و دانوش نام

گذشته برو بر بسی کام و دام

هزاران بدش اندرون طاق و خم

به بجکم درش نقش باغ ارم

تو شیری و شیران بکردار غرم

برو تا رهانی دلم را ز گرم

بجوشیدش از دیدگان خون گرم

بدندان همی کند از تنش چرم

بدل گفت اگر جنگجوئی کنم

بپیکار او سرخ رویی کنم

بگریند مر دوده و میهنم

که بی سر ببینند خسته تنم

یکی دوستش بود توفان بنام

بسی آزموده بنا کام و کام

زن بد کنش معشقولیه نام

نبودش جز از بد دگر هیچ کام

چو راهی بباید سپردن بگام

بود راندن تعبیه بی نظام

نقیبان ز دیدن بمانند کند

گر ایشان همیشه نباشند غند

پدر گفت هر مس چرائی دژم

نه همچون منی دلت مانده بغم

که این آلت من که شد ساخته

نگردد همی هیچ پرداخته

بآیین یکی شهر شامس بنام

یکی شهریار اندرو شادکام

فلقراط نام از در مهتری

هم از تخم آقوس بن مشتری

هر آنجا که پاره شد از در درون

شود استواری ز روزن برون

جزیره یکی بد بیونان زمین

کروتیس بدنام [و] شهری گزین

مرا در دل این بود رای و گمان

که کار من و تو بود همچنان

کجا پیش از این کار افروتشال

که بود الفتیشش هماره همال

کسی کرد نتوان ز زهر انگبین

نسازد ز ریکاشه کس پوستین

جهان خیره ماند ز فرهنگ او

از آن برز و بالا و اورنگ او

بدیشان نبد ز آتش مهر تیو

بیک ره برآمد ز هر دو غریو

یکی مهره بازست گیتی که دیو

ندارد بترفند او هیچ تیو

چو آمیغ برنا شد آراسته

دو خفته سه باشند برخاسته

شب از حملۀ روز گردد ستوه

شود پرّ زاغش چو پرّ خروه

بفرمود تا آسنستان پگاه

بیامد بنزدیک رخشنده ماه

بدو داد فرخنده دخترش را

بگوهر بیاراست اخترش را