از ذوق صدای نایت ای رهزن هوش

وز بهر نظاره ی تو ای مایه ی نوش

چون منتظران بهر زمانی صد بار

جان بر درچشم آید و دل بر در گوش

نکوئی یا بدان کردن وبال است

[...]

مخور بسیار چون کرمان بی زور

به کم خوردن کمر بربند چون مور

حرام آمد علف تاراج کردن

به دارو طبع را محتاج کردن

مخور چندان که خرماخوار گردد

[...]

ظهور جمله ی اشیا به ضد است

ولی حق را نه مانند و نه ند است

چو نبود ذات حق را ضد و همتا

ندانم تا چگونه دانی او را

چو نور حق ندارد نقل و تحویل

[...]

آفت ادراک این قیل است و قال

خون به خون شستن حلال آمد،حلال

هین و هین ای راهرو بیگاه شد

آفتاب عمر سوی چاه شد

تو مگو فردا که فرداها گذشت

[...]

به شادی شغل عالم درج میکن

خراجش میستان و خرج میکن

گشائی بند بگشایند بر تو

فرو بندی، فروبندند بر تو

بزرگی بایدت، دل در سخابند

[...]

بود نور خرد در ذات انور

بسان چشم سر در چشمه ی خور

اگر خواهی که بینی چشمه ی خور

ترا حاجت فتد با چشم دیگر

چه چشم سر ندارد طاقت و تاب

[...]

چنین دارم از پیر داننده یاد

که شوریده ای رو به صحرا نهاد

پدر در فراقش نخورد و نخفت

پسر را ملامت بکردند، گفت:

از آن گه که یارم کس خویش خواند

[...]

به فتراک پاکان درآویز چنگ

که عارف ندارد ز دریوزه ننگ

برو خوشه چین باش سعدی صفت

که گردآوری خرمن معرفت

اگر در جهان، از جهان رسته ای است

در از خلق بر خویشتن بسته ای است

کس از دست جور زبان ها نرست

اگر خودنمای است و گر حق پرست

اگر بر شوی چون ملک باسمان

[...]

به شهری در، از شام غوغا فتاد

گرفتند پیری مبارک نهاد

هنوز این حدیثم به گوش اندر است

چو قیدش نهادند بر پا و دست

که گفت ار نه سلطان اشارت کند

[...]

گروهی نشینند با خوش پسر

که ما پاکبازیم و صاحب نظر

زمن پرس فرسوده ی روزگار

که بر سفره حسرت برد روزه دار

از آن تخم خرما خورد گوسفند

[...]

زویرانه ای عارفی ژنده پوش

یکی را نباح سگ آمد به گوش

به دل گفت بانگ سگ این جا چراست

درآمد که درویش صالح کجاست

نشان سگ از پیش و از پس ندید

[...]

بخت ار مدد کند که کشم رخت سوی دوست

گیسوی حور گرد فشاند ز مفرشم

خوش آمد گل وزین خوشتر نباشد

که در دستت به جز ساغر نباشد

زمان خوشدلی دریاب دریاب

[...]

شاها، ملکا قد فلک را

جز بهر سجود خم نکردی

بر من که پرستشت نکردم

ور ناکردم ستم نکردی

آن چیست که از بدی نکردم

[...]

باز می گیرند چون استارها

نور از آن خورشید این دیوارها

شیشه های رنگ رنگ آن نور را

مینماید این چنین رنگی به ما

چون نماند شیشه های رنگ رنگ

[...]

ای درین بتکده ی طبع فریب

برده غوغای بتان از تو شکیب

سنگ بر بتکده ی آذر زن

در جهان صیت خلیلی افکن

تاج عزت ز سر عزی کش

[...]

ای ز وجود تو نمود همه

جود تو سرمایه ی بود همه

نام و نشانت نه و دامن کشان

میگذری بر همه دامن فشان

با همه چون جان به تن آمیزناک

[...]

جوش نطق از دل نشان دوستی است

بستگی نطق از بی الفتی است

دل که دلبر دید، کی ماند ترش

بلبلی گل دید، کی ماند خمش

لوح محفوظ است پیشانی یار

[...]

آی درت کعبه ی ارباب نجات

قبلتی و جهک فی کل صلوه

بر سر کوی تو ناکرده وقوف

حاجیان را چه وقوف از عرفات

خواجه ی ما زبصره تا بغداد

گر بود پر ز سوزن و فولاد

پس زکنعان بیاید اسرائیل

همره جبرئیل و میکائیل

خانه ی کعبه را کنند گرو

[...]