تو جهانی دیگری جوهردرنگ آتش‌فعال

آب‌نفع و بادصولت، هم تو هفتی هم چهار

ماه‌طلعت مهردولت زهره‌زینت تیرفهم

مشتری‌اخلاق و بهرام‌آفت و کیوان‌دمار

کوکنار از بس فزع داروی بی‌خوابی شود

گر برافتد سایهٔ شمشیر تو بر کوکنار

گشاده دارد بر زایرش دوازده چیز

بدان صفت که نماند بجز بیک دیگر

دلش چو دستش و عشرت چو طبع و رای چو روی

عمل چو قول و زبان چون هنر و بدره چو زر

نیست مانی ابر پس چون باغ ازو ارتنگ شد

نیست آزر باد پس چون باغ ازو شد پرنگار

چون درخت گل که هر چند ابر نوروزش همی

بیشتر شوید مر او را بیشتر گردد نگار

پیش ازین از گل گلاب آمد همی و اکنون نگر

[...]

ز غیشه خوردن و از بی جوی و بی آبی

گیای کو به چنان بود چون گیای شکر

وگر چو گرگ نپوید سمندش از گرگانج

کی آرد آن همه دینار و آن همه زیور

چورای کوره و داود و نامور چیپال

چو دلهرا بخرو و دو صد هزار دگر

دلش نگیرد ازین کوه و دشت و بیشه و رود

سرش نپیچد از این آب کند و لوره وخر

ملک چو اختر و گیتی سپهر و در گیتی

همیشه باید گشتن چو بر سپهر اختر

بشاهنامه همی خوانده ام که رستم زال

گهی بشد ز ره هفتخوان بمازندر

چگونه کرد مر آن دلهرای بیدین را

نشانش چون کند از باز پیش در لوکر

چگونه گیرد پنجاه قلعۀ معروف

یکی سفر که کند در نواحی لوهر

بلفظ هندو کالنجر آن بود معنیش

که آهن است و بدو هر دم از فساد خبر

چو ده دهی(؟) که بد و نیک وقف بود برو

به زنگبار و به هند و به سند و چالندر

تو چگونه رهی که دست اجل

بر سر تو همی زند سر پاس

تاسه گردم ترا چو حق شنوی

من نگویم رواست شوتوبتاس

بلبل همی سرآید چون بارید

قالوس و قفل رومی و جالینوس

خود فزاید همیشه مهر فروغ

خود نماید همیشه گوهر اخش

تو نبینی که اسب توسن را

بگه نعل بر نهند لبیش

دندان و عارض بتم از من ببرد هوش

کاین در نوش طعمست ، آن ماه مشکپوش

جوشان شده دو زلف بت من بروی بر

جانم بر آتش است از آن آمده بجوش

اندر چهار چیزش دارم چهار چیز

[...]