کی باشد کی، که در تو آویزم

چون در زر و سیم، مرد نو کیسه

بی رهبر و بی نشان و بی هیچ دلیل

ناگاه به خان عنکبوت آمد پیل

هر چیز که بر جان و تن خود نپسندی

بر همچو خودی کو تن و جان دارد مپسند

لکل ولایه لابد عزل

و صرف الدهر عقد ثم حل

اگر عقل داری، به گفت زنان

مکن اعتماد و بکن احتیاط

ز راود به راود ز بیدا به بیدا

ز وادی به وادی ز گردر به گردر

لاتستبن ابدا مالا تقوم به

ولا تهیجن فی العرینه الاسدا

ان الزنابیر ان حرکتها سفها

من کورها اوجعت من لسعها الجسدا

هر آن کو کند کار ناکردنی

[...]

لقد طوفت فی الافاق حتی

رضیت من الغنیمه بالایاب

گر بسنجد سپهر، حلم ترا

بشکند خرد پله و شاهین

مبارک آمد روز و مساعد آمد یار

سلاح کینه بیفکند چرخ کینه گذار

برخیز و بیا که حجره آراسته ایم

امروز بران نشست برخاسته ایم

لعمرک ما المعروف فی غیر اهله

و فی اهله الا کبعض الودائع

فمستودع قد ضاع ما کان عنده

و مستودع ما عنده غیر ضائع

اف من الدنیا و ایامها

فانها للحزن مخلوقه

همومها لاتنقضی ساعه

عن ملک فیها و عن سوقه

یا عجبا منها و من شانها

[...]

ان مفتاح الذی تطلبه

بید المقدور فاصبر و اتکل

فرغ الله من الرزق و من

مده العمر و من وقت الاجل

جوانی که پیوسته عاشق نباشد

دریغست ورا روزگار جوانی

بردار پیاله و سبوی ای دلجوی

فارغ بنشین تو بر لب سبزه و جوی

بس شخص عزیز را که دهر ای مه روی

صدبار پیاله کرد و صد بار سبوی

انتظارم مده که آتش و آب

نکند آنچه انتظار کند

ای عشق چه چیزی و کجا خیزی تو؟

کز آب روان گرد برانگیزی تو

العلم فیه جلاله و مهابه

و العلم انفع من کنوز الجوهر

تفنی الکنوز علی الزمان و عصره

و العلم یبقی باقیات الادهر

بیا ای راحت جانم که تا جان بر تو افشانم

زمانی با تو بنشینم ز دل این جوش بنشانم