تویی سبّاح بحر ذات بی حد

شدی قانع به قدر آن مصانع

جَوارُ الْخُنَّس الْکُنَّس چرایی

چرا گاهی مقیمی گاه راجع

چو شمس اندر مجاری مستقر باش

[...]

آدمی چیست برزخی جامع

صورت خلق و حق درو واقع

هنر نمی‌خرد ایام غیر اینم نیست

کجا روم به تجارت به این کساد متاع

خدای را به می‌ام شست و شوی خرقه کنید

که من نمی‌شنوم بویِ خیر از این اوضاع

مؤمن از فیض رحیمی منتفع

کافر از فیض رحیمی منقطع

حیف بر آدمی ابله نادان ضعیف

که‌جهولست‌وظلوم است و جزوع است و منوع

هم مگر عین عنایت نظری فرماید

ورنه کس جان نبرد از خطر نفس ملوع

عشق گر مرکز این دور نبودی نشدی

آسمان‌ها همه مرفوع و زمین‌ها موضوع

تویی سبّاح بحر ذات بی حد

شدی قانع به قدر آن مصانع

جَوارُ الْخُنَّس الْکُنَّس چرایی

چرا گاهی مقیمی گاه راجع

چو شمس اندر مجاری مستقر باش

سوی و مستقیم و بی مدافع

جانی که به اسرار حقش هست تَطَلُّع

در عین تَرَفّع بودش عجز و تضرع

آن را که تمتع بود از صورت دلدار

نبود ز متاع دو جهانیش تمتع

از یار نخواهیم بجز یار که ما را

قانون طمع نبود و آیین توقع

خورشید حقیقت الحقایق

اقسام حقایقش مطالع

اعیان چو مطالع و مشارق

اسما چو شوارق و طوالع

اسما چو شواهد و سواقی

اعیان چو مجالس و مجامع

ذات ازلی چو خم باده

فیض ازلی شراب نافع

ساقی و شراب و خُم و میخوار

این جمله یکی است بی منازع

ماییم چو اکسیر و طبایع مس ناقص

ماییم چو تریاق و هوا افعی لازع