مرده‌شو این شکمم را ببرد

سگ هار این رحمم را بدرد

مادرم مُرد و پدر نیز بمرد

مدعی مال مرا یکسره برد

خمسهٔ «‌خسرو» که تقلیدیست فرد

با حکیم گنجوی جوید نبرد

شرابی که اتریش اگر زان خورد

زکین ولیعهد خود بگذرد

شرابی کز او کاوهٔ شیرمرد

بنوشید و شد قهرمان نبرد

کس این جنگ را دیر برنشمرد

ز خرداد و از تیر برنگذرد

که پیچید تا بامدادان به‌ درد

به ناخن بر و سینه را چاک کرد

به ما داد گیتی صلای نبرد

جهان تنگ شد بر خردمند مرد

فزون از شمر مرده ریدک ز درد

کز آنان یکی مانده و گشته مرد

چو محکوم‌شد مرگ‌راساخت مرد

ولی دل ز اندیشهٔ زن به‌درد

زمانی بپیچید و پس گشت سرد

به یک‌دم گل سرخ او گشت زرد

سحر چون بیاراست خورشید زرد

به تیریژ زر چادر لاجورد

شبان گله را با سگ و زن سپرد

سوی بوم و بر، پای رفتن فشرد

درون یکی حقهٔ لاجورد

شتابان بسی مهرهٔ گِرد گرد

نگه کن که او دام می گسترد

سر رشته‌ها سوی هم می‌ب‌رد

خرامان سوی صید خود بگذرد

چه حاجت که دیگر شتاب آورد

به‌آرامی از تارها بگذرد

به‌صد خشم سو‌ی مگس بنگرد

بهارا بترس از فرومایه مرد

تو خود گر کسی گرد ناکس مگرد

چو خیزد نواشان ز مهر و ز درد

نباشد کم از فخر ننگ و نبرد

بر آن رنجبر قوم گرید به‌ درد

برآرد ز دل هر زمان باد سرد