پیامی فرستاد نزدیک شاه

گرانمایگان برگرفتند راه

بیاورد چندان سلیح و سپاه

همان برده و بدره و تاج و گاه

بدو گفت کاین باژ قیصر بخواه

مکن هیچ سستی به روز و به ماه

تبیره برآمد ز درگاه شاه

سوی اردن آمد درفش سپاه

برین سان زنی داشت پرمایه شاه

به بالای سرو و به دیدار ماه

بدان گه که باز آمد از روم شاه

بنالید زان جنبش و رنج راه

در کاخ بگشاد فرزند شاه

برو انجمن شد فراوان سپاه

نگهبان مرز مداین ز راه

سواری برافگند نزدیک شاه

نگارندهٔ هور و کیوان و ماه

فروزندهٔ فر و دیهیم و گاه

نبایست کو نزد ما دستگاه

بدین آگهی خیره کردی تباه

نهادند برنامه بر مهر شاه

فرستاده برگشت پویان به راه

پیاده شو از باره زنهار خواه

به خاک افگن این گرز و رومی کلاه

ز لشکر مرا زینهاری مخواه

سرافراز گردان و فرزند شاه

چو آگاه شد لشکر از مرگ شاه

پراگنده گشتند زان رزمگاه

ز پرده برهنه بیامد به راه

برو انجمن گشته بازارگاه

گرت هست جام می‌زرد خواه

به دل خرمی را مدان از گناه

ستاره زند رای با چرخ و ماه

سخنها پراگنده کرده به راه

بگفت آن کجا دید در خواب شاه

بدان موبدان نماینده راه

عنانرا بپیچید موبد ز راه

بیامد بپرسید زو خواب شاه

نگویم من این گفت جز پیش شاه

بدانگه که بنشاندم پیش گاه