بر او انجمن شد فراوان سپاه

بسی کس به بیراهی آمد ز راه

چنان بد که یک روز مزدک پگاه

ز خانه بیامد به نزدیک شاه

چنین گفت مزدک به پرمایه شاه

که این جای تنگست و چندان سپاه

همانا نگنجند در پیش شاه

به هامون خرامد کندشان نگاه

همانگه ز کسری بپرسید شاه

که از دین به بگذری نیست راه

ورا گفت کسری زمان پنج ماه

ششم را همه بازگویم به شاه

همی‌دارد او دین یزدان تباه

مباد اندر این نامور بارگاه

به کسری سپردش همانگاه شاه

ابا هرکه او داشت آیین و راه

چو موبد بپردخت از سوگ شاه

نهاد آن کیی نامه بر پیشگاه

هر آنکس که آید بدین بارگاه

ببایست کاری نیابند راه

فروزندهٔ تاج و خورشید و ماه

نماینده ما را سوی داد راه

سه یک بود یا چار یک بهر شاه

قباد آمد و ده یک آورد راه

وزین خوردنیهای خردادماه

نکردی به کار اندرون کس نگاه

گزارنده بودی به دیوان شاه

ازین باژ بهری به هر چار ماه

مرا گنج دادست و دهقان سپاه

نخواهیم بدینار کردن نگاه

کسی را کند ارج این بارگاه

که با داد و مهرست و با رسم و راه

بدو داد دیوان عرض و سپاه

بفرمود تا پیش درگاه شاه

خرامید یک‌یک به درگاه شاه

به سر برنهاده ز آهن کلاه

بیامد به ایوان بابک سپاه

هوا شد ز گرد سواران سیاه

خروشی برآمد ز درگاه شاه

که ای گُرزداران ایران سپاه