سه دیگر به نزدیک یک هفته راه

به هشتم به رویین دژ آید سپاه

یکی را ز دریا برآرد به ماه

یکی را نگون اندر آرد به چاه

سر باره برتر ز ابر سیاه

بدو در فراوان سلیح و سپاه

چو تاریک شد شب بفرمود شاه

از آن جایگاه اندر آمد سپاه

نشست آزمون را به صندوق شاه

زمانی همی راند اسپان به راه

جهان گشت چون روی زنگی سیاه

ز برج حمل تاج بنمود ماه

ز جای اندر آمد چو کوه سیاه

تو گفتی که تاریک شد چرخ و ماه

دهن باز کرده چو کوهی سیاه

همی کرد غران بدو در نگاه

فرو برد اسپان چو کوهی سیاه

همی کرد غران بدو در نگاه

سراپرده زد بر لب آب شاه

همه خیمه‌ها گردش اندر سپاه

شب تیره لشکر همی راند شاه

چو خورشید بفروخت زرین کلاه

به زنجیر شد گنده پیری تباه

سر و موی چون برف و رنگی سیاه

یکی باد و گردی برآمد سیاه

بپوشید دیدار خورشید و ماه

پشوتن بیامد همی با سپاه

چنین گفت کای نامبردار شاه

ز کوه اندر آمد چو ابری سیاه

نه خورشید بد نیز روشن نه ماه

چنان بردمیدند از آن جایگاه

که از سهمشان دیده گم کرد راه

بیامد به پیش خداوند ماه

که او داد بر هر ددی دستگاه

وز آنجا به رویین‌دژ آید سپاه

ببینی یک مایه‌ور جایگاه

چو پیروزگر بازگردی به راه

به دل شاد و خرم شوی نزد شاه

کجا آن همه خلعت و پند شاه

کمرهای زرین و تخت و کلاه