پدر زنده و پور جویای گاه

ازین خام‌تر نیز کاری مخواه

جو آنجا رسید آن گرانمایه شاه

پذیره شدش پهلوان سپاه

به شادی پذیره شدندش به راه

ازو شادمان گشت فرخنده شاه

چو آگاهی آمد به بهمن که شاه

ببستست آن شیر را بی‌گناه

به بلخ اندرونست لهراسپ شاه

نماندست از ایرانیان و سپاه

بدانید گفتا که گشتاسپ شاه

سوی نیمروز او سپردست راه

پژوهندهٔ راز پیمود راه

به بلخ گزین شد که بد گاه شاه

بیاورد کهرم ز توران سپاه

جهان گشت چون روی زنگی سیاه

که من بنده بر دست ایشان تباه

نگردم توی پشت و فریادخواه

ز جای پرستش به آوردگاه

بیامد به سر بر کیانی کلاه

از آنجا به بلخ اندر آمد سپاه

جهان شد ز تاراج و کشتن سیاه

نویسندهٔ نامه را خواند شاه

بینداخت تاج و بپردخت گاه

چو آگاه گشتند یکسر سپاه

برفتند با گرز و رومی کلاه

چو بشنید ارجاسپ کامد سپاه

جهاندار گشتاسپ با تاج و گاه

سراسر چنان گشت آوردگاه

که از جوش خون لعل شد روی ماه

بکشتند یکسر بران رزمگاه

به یکبارگی تیره شد بخت شاه

جهاندار گشتاسپ و یکسر سپاه

سوی کوه رفتند ز آوردگاه

که اورا ببستم بران بزمگاه

به گفتار بدخواه و او بیگناه

گر او را ببینم برین رزمگاه

بدو بخشم این تاج و تخت و کلاه

هرانکس که او را بدیدی به راه

بپرسیدی او را ز توران سپاه