دفتر صوفی سواد و حرف نیست

جز دل اسفید همچون برف نیست

و رب جوهر علم لو ابوح به

لقبل لی انت ممن یعبد الوثناء

از این تا آن بسی فرق است زنهار

به نادانی مکن خود را گرفتار

در بشر روپوش گشته است آفتاب

فهم کن و اللّٰه اعلم بالصواب

ز دریای شهادت چون نهنگ لا برآرد هو

تیمّم فرض گردد نوح را در وقت طوفانش

ازل عین ابد افتاده با هم

نزول عیسی و ایجاد آدم

خیال از پیش برخیزد به یکبار

نماند غیر حق در دار دیار

عور شد از لباس بی‌چونی

باز پوشید کسوت چه و چون

اگر مطلق شوی مطلق بینی

مقید جز مقیدبین نباشد

خواهی که چشمی ذوق خوشیهای عدم

از ناخوشی وجود خوش خوش به در آی

فانی شو اگر بقات باید

بگذر ز خود ار خدات باید‌

هیچ کس را تا نگردد او فنا

نیست ره در بارگاه کبریا

عاشقان در دمی دو عید کنند

عنکبوتان مگس قدید کنند

جهان را نیست هستی جز مجازی

سراسر حال او لهو است و بازی‌‌

اسیری از سگان نوربخش است

از آنش دردو عالم نوربخش است

پیش غمم ز عشق شه بیوفای من

یعقوب آنچه دیده کمیته جفای من

ما مست شراب وصل یاریم

وز هر دو جهان خبر نداریم