عاشقی خواهی کی تا پایان بری

بس کی بپسندید باید ناپسند

زشت باید دید و انگارید خوب

زهر باید خود و انگارید قند

دردا کی همی روی بره باید کرد

وین مفرش عاشقی دوته باید کرد

آیا بر جان ما ماهر چو بر شطرنج اهوازی

چو ما را شاه مات آید ترا سپری شود بازی

خوبتر اندر جهان ازین چه بود کار

دوست بر دوست رفت و یار بر یار

آن همه اندوه بودو این همه شادی

آن همه گفتار بود و این همه کردار

سألتک بل اوصیک ان مُتّ فاکتبی

علی لوح قبری کان هذا متیّما

لعل شجیا عارفا سنن الهوی

یمر علی قبر الغریب مسلّما

جانا بزمین خاوران خاری نیست

با لطف و نوازش جمال تو مرا

مشک تبتی داری باعنبرتر

ای دوست ببویهای دیگر منگر

از لحنهای موصلی و لحن ارغنون

آواز آن نگار مرا بی‌نیاز کرد