کیست انسان آنکه انسش با خداست

که دوایش درد و درد او دواست

هر دلی کو نیست دایم دردناک

نیست واصل، نیست داخل، نیست پاک

هر وصالی کش فراقی در پی است

[...]

به گیسوی آشفتهٔ پرشکن

که عشق است و بس هرچه هست ای ثمن

در این دشت و کشور به هم زد دو بال

جهان شد منقش ز زرد و ز آل

به پیش تو عین است و شین است و قاف

[...]

آنان که درین جهان فانی

جویند حیات جاودانی

از هستی خویش عار دارند

بر دل همه داغ یار دارند

هم خانه و یار مقبلان باش

[...]

خبر داری که سیاحان افلاک

چرا گردند گردِ خطّهٔ خاک

درین محرابگه معبودشان کیست

وزین آمد شدن مقصودشان کیست

چه می‌خواهند از این محمل کشیدن

[...]

هوابادوهوس باران، طمع خاک و خطر خضرا

در این گلشن زهی نادان که بند دل گشایدپا

پی جایی که بسپاری چه داری باک از مردن

پی مالی که بگذاری چه آری دست بریغما

ترا بر گرد این خانه مثال از شمع و پروانه

[...]