گر بسی خوانی تو هر بار این سخن

بازدانی رمز و اسرار کهن

گر همی کاری تو تخمی راست کن

کان مراد تو بود هم بی سخن

چون ترا آئین نباشد زین سخن

کی توانی یافت این راز کهن

موی درآئینه تو هرگز مکن

تانگردد کم ترا سرّ سخن

چون تو میبینی زمانی صبر کن

تا شود پیدا مرین راز کهن

همچنان از شوق بودی نعره زن

همچنان از ذوق بود اندر سخن

سوختم از آتش عشق تو من

سوخته کی گوید آخر این سخن

صورت تو بت بود باطل بکن

این سخن گر ره بری رازکهن

این همه گفتم ترا ای جان من

بردهٔ چندین زبانها در سخن

راه بی حد کردم اندر پرده من

تا برون بردم ازآنجا خویشتن

ز بند نفس بد، آزاد بودن

همیشه پاک باید چشم و دامن

کسی،کو را جوانمردیست در تن

ببخشاید دلش بر دوست و دشمن

مزن لاف ای پسر، بادوست و دشمن

که باشد مرد لافی کمتر از زن

قدم اندر طریق نیستی زن

که هستی بر نمیآیی ازین فن