بتو پیداست اندر تو نهانست

که دیدار تو اینجا جان جانست

حقیقت عشق از ایشانم عیانست

اگرچه هر سه اینجا جان جانست

تو اصل ذات و ذات اندر تو جانست

تنت پیدا و جانت کل نهانست

بیک دم این بگو کاینجا عیانست

خدا داند که هم نام ونشانست

نشانت اوست گرچه بی نشانست

دمی پیدا دمی دیگر نهانست

خبرداری ز تن تا همچو جانست

اگرچه جان یقین دید عیانست

یقین اینست چون مر جمله جانانست

گنه تو میکنی و بر که تاوانست

حقیقت بندهٔ توت شاه جانانست

ترا اینجایگه خورشید تابانست

همه در سرّ توحیدم بیانست

ولیکن هر کس این سر کی بدانست

شریعت برتر از کون و مکانست

در او تقوی ببین گر جان جانست

همه مقصود تودیدار جانانست

کنون جان ترا خورشید تابانست

چو با ما گفت کز اینجا نشانست

حقیقت جملگی دیدار آنست

زهی دیدار جانان جمله جانانست

که اندر بود خود در جمله اعیانست

نمود اوست این هر دو جهانست

یکی کونست و دیگر مر مکانست

کمال عشق تو نزدیک جانست

که جانت بیشکی اسرار دانست

دل عطّار از تو شادمانست

برون از کون و در عین مکانست

کمال ذات تو منصور دانست

وگرنه که در اینجاگه توانست

در این بحر پر از جوهر که جانست

که اینجا در یقین جوهر عیانست

کتابم بیشکی اسرار جانست

در او سرّ حقیقت کل عیانست

ترا میبینم و اینجا عیانست

که دیدار توام اسرار جانست