از عشق خدا گر به سرت شور و نواست

از حق بنما طلب دلت هرچه که خواست

با دیده حق‌بین بنگر خوبان را

رخسار نکو آینه صنع خداست

بی کسب کمال نقص زایل نشود

الطاف خدا شامل کاهل نشود

مقسوم بود رزق ولیکن وحدت

بی کوشش و بی تلاش حاصل نشود

هرچند که ذات حق نهان است ز دید

در خویش خدای خویش را بتوان دید

گر خانه دل تهی شود از اغیار

منزلگه یار می‌شود بی تردید

یکتا و مقدس است خلاق ودود

از فیض وجود اوست امکان موجود

او واحد مطلق است و در ساحت او

کفر است اگر کنیم اظهار وجود

از آنچه پسند نیست خودداری کن

با صدق و خلوص خلق را یاری کن

خواهی که نبینی ز کسان جز نیکی

با نیک و بد خلق نکوکاری کن

از علم و کمال بهره‌برداری کن

با صدق و خلوص خلق را یاری کن

تا بتوانی دلی مرنجان هرگز

زنهار حذر ز مردم‌آزاری کن

ذات احدیت است از دیده نهان

لیکن نبود ز چشم حق‌بین پنهان

او واحد و فرد و لامکان است و قدیر

در قبضه قدرتش بود کون و مکان

گر طالب مطلوب به هر آیینی

شرط است که در طلب ز پا ننشینی

بگذار ز سر غرور و خودبینی را

خواهی اگر ای دوست خدا را بینی

به صدق گفته‌ام هر دل گواه است

که دل‌ها را به سوی دوست راه است

به هر سو رو نمایی دوست آن سوست

جز او را گر ببینی اشتباه است

تو را داده است یزدان عقل و پندار

که بگشایی گر افتد عقده در کار

نخواهی گر شوی آزرده خاطر

دلی را هیچگه از خود میازار

شنو این نکته از من ای دل آگاه

به جز راه رضای حق مجو راه

کسی کو بر کند از ما سوا دل

جهان گردد ورا بر وجه دلخواه