چون سحرگه چهره صبح سفید

شد ز پشت خیمۀ نیلی پدید

آسمان گفتی گریبان کرده چاک

در فراق آفتابی تابناک

خور ز مشرق سر برهنه شد برون

[...]

چون قطار کوفه سوی شام شد

طرفه شوری ز ازدحام عام شد

شد ز شهر شام بر گردون نفیر

چون ز احبار یهود اندر فطیر

دور گردون بس که دشمن کام شد

[...]