شد چو شاه تشنه نومید از حیات

تافت رو از حرب گه سوی فرات

بی درنگ از تشنه کامی مرکبش

خواست تا آبی رساند بر لبش

گفت باری بس گران داری به دوش

[...]

دلا تا کی در این عالم غم و جور و محن بینی

بکار خویشتن هردم دو صد عقد و شکن بینی

اگر خواهی که در بزمی درآئی بهر استیناس

بسان شمع مجلس اشگریزی تب بتن بینی

وگر سوی گلستان رو کنی وقتی پی نزهت

[...]