رفتم به خرابات مغان سر بنهم

من در قدم پیر مغان سر بنهم

چند در طلب پیر مغان می کوشم

تا در کف او جام پیاپی نوشم

چون بخورم باده شوم مست ازو

نیست شوم باز شوم هست از او

آنچه جان یابد از انفاس خوشت هر نفسی

چونکه کس محرم آن نیست نگویم به کسی

طعمه باز به گنجشک نشاید دادن

سر عنقا نتوان گفت به پیش مگسی

سر دریا به گهر گوی چه گویی با کف

[...]

دل بچهنام آذر سوتمی ناد

چشم یان اج دو گیتی دوتمی ناد

لاوه چهنام یر بیباره ببرد

برآن چه و سالها اند و تمی ناد

ار به دریا رسم دریا ته وینم

ور به صحرا رسم صحرا ته وینم

به جز ته هیچ کیجی نی به گیتی

اژ آن هر یا رسم هر یا ته وینم

سحرگاهان که دیلم تاوه گیری

از آهم هفت چرخ آلاوه گیری

چدیلم آذرین آهی ورایی

که روج اج تاوه دیلم تاوه گیری

سحرگاهان که چشمم آوه گیری

کهان اج آو چشمم لاوه گیری

انان خوناوه اج چشمان بوارم

که گیتی سر به سر خوناوه گیری

انک وی ساو و سامانی اژین انژ

انک وی دیل و وی یانی اژین انژ

انک بش ناد وارو دی شو وَ رو

میشه بنگشته لاوانی اژین انژ

دیله اویان چو من سامانه بگریت

چو من بوم و بر و دامانه بگریت

بجز اویان نوینم بین بر و بوم

بر و بومم همه اویانه بگریت

خور او زردی شرین به کوشن و هیر

 که دام انداتمی اج رای نجیر

ناگهان هاکتم به دام اویان

دام و نجیر و هیرم بشود اج ویر

هر چه اویان واته دیله بشنیر

دیله واته چو اویان نَشُر اژ ویر

نبُر گیتی که دیلم نویُوان بُر

نویُوانی متا گیتی بُرو پیر

نه اَمرو بُر به گیتی و نه مشکیر

نه کوه و کوشن بُر نه کِشتَه و هیر

که من بج ناد کوشن تومه بِنداست

که من بج گیل کوهان کرده نجیر

او نادر کوی آی اج خویشه بوذر

ورنه ژین فکر و ژین اندیشه بوذر

نادم اهنام داری کیشه داری

اج آن کیشَه که وی این کیشَه بوذر

اویان به دیله وات اج خویشه بوذر

ها پی او کی کهان و پیشه بوذر

او چهنام داری کیشه ورزی

اجین آئین و اِنیز کیشه بوذر

نه گیتی بد هنوز نه کوشن و دشت

کما چهنام داری کومه می کشت

توم چهنام اما آورده بین بوم

اما رنک اج دل و والالوان رست

مرده دیلم چو اویان نیوه بشنیر

بِبُر چویان دیلم به بر و ژیر

هر که ژیونده بو ببو اج اویان

نمیری تا که ویران و نبو پیر

اشنه دردی مبا کر با چه من با

کونه دردی مبا کر با چه من با

رشته سودا به سر دیرم شب و روز

چه ما سودا زمانی اشنه سر با