رفتم به خرابات مغان سر بنهم

من در قدم پیر مغان سر بنهم

چند در طلب پیر مغان می کوشم

تا در کف او جام پیاپی نوشم

چون بخورم باده شوم مست ازو

نیست شوم باز شوم هست از او

آنچه جان یابد از انفاس خوشت هر نفسی

چونکه کس محرم آن نیست نگویم به کسی

طعمه باز به گنجشک نشاید دادن

سر عنقا نتوان گفت به پیش مگسی

سر دریا به گهر گوی چه گویی با کف

[...]

دل بچهنام آذر سوتمی ناد

چشم یان اج دو گیتی دوتمی ناد

لاوه چهنام یر بیباره ببرد

برآن چه و سالها اند و تمی ناد

ار به دریا رسم دریا ته وینم

ور به صحرا رسم صحرا ته وینم

به جز ته هیچ کیجی نی به گیتی

اژ آن هر یا رسم هر یا ته وینم

سحرگاهان که دیلم تاوه گیری

از آهم هفت چرخ آلاوه گیری

چدیلم آذرین آهی ورایی

که روج اج تاوه دیلم تاوه گیری

سحرگاهان که چشمم آوه گیری

کهان اج آو چشمم لاوه گیری

انان خوناوه اج چشمان بوارم

که گیتی سر به سر خوناوه گیری

انک وی ساوسامان اژین انژ

انک وی دیل و وی بانی اژین انژ

انک بش ناد وارو دی شود رو

میشه بتگشته لاواقی اژین انژ

دیله اویان چو من سامانه بکرت

چو من بوم و بر و دامانه بکرت

به جز اویان نوینم بین بر و بوم

بر و بومم همه اویانه بکرت

خور او زردی شیرین بی کوش و هیر

دام انداتمی اج رای نجیر

ناگهان هاکتم بدان چویان

دام و نجیر و هیرم بشود اج ویر

هر چه اویان واته دیله به شنیر

دیله واته چو اویان نشر اژ ویر

نبر گیتی که دیلم نویوان بر

نویرانی متا گیتی برو پیر

نه امرو بر به گیتی و نه مشکیر

نه کوه و کوشن بر نه گشته و هیر

کمن بج ناد کوشن تومه بند است

کمن بج گیل کوهان کرده نجیر

اونا در کوی آی اج خویشه بورز

ورنه ژین فکر و ژین اندیشه بورز

نادم اهنام داری کیشه داری

از آن کیشر کوی این کیشه بورز

اویان به دیله وات اج خویشه بورز

ها پی او کی کهان و پیشه بورز

او چهنام داری کیشه ورزی

اجین آئین وانیز کیشه بورز

نه گیتی بد هنوز نه کوشن و دشت

کما چهنام داری کومه می کشت

توم چهنام اما آورده بین بوم

اما رنک اج دل و والالوان رست

مرده دیلم چو اویان نیوه بشنیر

ببر چویان دیلم ببر وژیر

هر که ژیونده بو ببر چو اویان

نمیری تا که ویران و نبو پر

اشنه دردی مباکر با چه من با

کوته دردی مبا کر با چه من با

رشته سودا به سر دیرم شب و روز

چه ما سودا زمانی اشنه سر با