با همه سیلی که شسته روی زمین را

طرفه غباری ست چشم حادثه بین را

بار الم بی حد است و گرد کدورت

پشت فلک را ببین و روی زمین را

گوشهٔ امنی که هست وادی جهل است

[...]

زین ششدرم چو بال فشانی دهد گشاد

این هفت قله را، چو غباری دهم به باد

بر سدره روح قدسی من آشیان کند

این دخمه را نهم به سر گور کیقباد

جان بی غمانه وارهد از جسم خیره سر

[...]

چشمم گشوده است در فیض نوبهار

از داغ، ریخته ست دلم طرح لاله زار

منت خدای راکه به عون عنایتش

منت پذیر نیستم از خلق روزگار

پنجاه ساله، هستی پا در رکاب من

[...]

قلم اوّلین زادهٔ قدرت است

نگارندهٔ دفتر حکمت است

بدایع پدید آمد از حرف کن

مؤثّر خداوند و مبدع سخن

قلم نقش بند کلام اللّه است

[...]