یک پرده نشید است صلا گوش اصم را

ناقوس صنم خانه و لبیک حرم را

از بتکده تا کعبه رهی نیست، برهمن

سدِّ ره خود ساخته ای سنگ صنم را

در عشق، بتی را دل و دین باخته بودیم

[...]

یا خاتم النبییّن، غمخوار عالمی تو

پیش تو چون ننالم؟ از جور آسمانی

از عرض شکوه هرچند، خالی نمی شود دل

از من سخن طرازی، از خامه خون چکانی

ناید نهفتن از من، با لطف شامل تو

[...]

شنیدم که در عهد بهرام گور

نمود از قضا قحط سالی ظهور

چو صحرای محشر، زمین تف گرفت

به دریوزه ی آسمان، کف گرفت

سحاب سیه دل نشد مهربان

[...]

چون ز من پیش، خواجهٔ عارف

آن به اسرار سالکان واقف

مرد معنی حکیم ربانی

باده پیمای فیض یزدانی

آن کهن مست جرعه های ازل

[...]