بر جهان شکرهای بسیار است

که قزل ارسلان جهاندار است

اوست آن پادشاه کز سر تیغ

خون فشاند چنانکه برق از میغ

رایش ار با فلک به کین آید

[...]

ای به رخ رشک ارغوان و سمن

هیچ دانی چه آمد از تو به من؟

تا به هجر تو مبتلا شده ام

با غم ومحنت آشنا شده ام

لذت عمرم آنقدر بوده است

[...]